Goterinamon

- Ja się wykończę… - jęknął żałośnie Feliks. – Umrę. Zginę śmiercią marną… Totalnie na śmierć umrę. - Przesadzasz – odparła spokojnie Erzsébet. Rozejrzała się przy tym dyskretnie, z nadzieją, że polskie narzekania nie ściągnęły na nich nieproszonej uwagi. Szczęśliwie, kawiarniany ogródek pozostawał pusty. - Nic nie przesadzam – ciągnął Feliks głosem męczennika. – Umrę, zginę, w proch się obrócę! I nic po mni